«Νέο μισθολόγιο»: ΜΟΧΛΟΣ ΝΕΑΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣκαι ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο ΑΡΜΟ τον Απρίλη 2011

Για το δήθεν «Ενιαίο» Μισθολόγιο που ετοιμάζεται, τα Μαζικά Μέσα Εξαπάτησης, πιστά όργανα κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ έχουν στοχοποιήσει τους μισθούς των ΔΥ, όχι για να άρουν αδικίες, να σταματήσουν τους «ειδικούς λογαριασμούς», να εντάξουν όλα τα επιδόματα (γενικά ή κλαδικά) στους βασικούς μισθούς ή «να πλησιάσουμε τους μισθούς στην Ευρωζώνη»…

Ο στόχος τους είναι πολλαπλός:

Α) Να δημιουργήσουν για τους νεοεισερχόμενους μισθούς οριακής επιβίωσης για ισότητα προς τα κάτω με τον ιδ. Τομέα.

Β) Να μονιμοποιήσουν και να διευρύνουν τις περικοπές που ήδη έχουν γίνει σε δώρα κ.λ.π.

Γ) Να περικόψουν το μεγαλύτερο μέρος των τεχνικών επιδομάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες και απεργίες διάρκειας.

Δ) Να δοθεί η δυνατότητα για σύνδεση μισθού-βαθμού (με το ιδεολόγημα της αξιολόγησης) και να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για διαφορετικούς μισθούς σε διαφορετικές υπηρεσίες.

Είναι χαρακτηριστικά και τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΑΔΕΔΥ, για την εξαπάτηση που επιχειρείται από την «κατασκευαστική αριθμητική» της κυβέρνησης:

Α) Εμφανίζει να «αυξήθηκαν» οι μισθοί από το 2001 έως το 2009 κατά 80% όταν η συμμετοχή των μισθών στις πρωτογενείς δαπάνες από το 38,6% το 2001 – σύμφωνα με τους δικούς της πίνακες – ανέρχεται στο 31,4% το 2009 και στο 30,5% το 2010. Όλη τη δεκαετία οι μισθοί παραμένουν σταθεροί ως ποσοστό του ΑΕΠ : 6,9 – 7% και ο ρυθμός αύξησης έχει μεταβληθεί στο -10,5% με βάση τις κυβερνητικές εκτιμήσεις και με όρους πραγματικού εισοδήματος στο -25%.

Β) Εμφανίζει επιλεκτικά και σκόπιμα από τη μία υψηλές αμοιβές σε ορισμένα Υπουργεία (που ήταν γνωστά τα υψηλά επιδόματα) ενώ από την άλλη ενοχοποιεί για το 80% του συνολικού μισθολογικού κόστους (στο οποίο εκτός των μισθών ή των επιδομάτων συμμετέχουν πάσης φύσεως αποζημιώσεις ή πάσης φύσεως αμοιβές Συμβούλων, παροχής έργου κλπ) τέσσερα Υπουργεία: Παιδείας, Υγείας, Εθνικής Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη. Ουδόλως τυχαία αφού οι «μεταρρυθμίσεις» στην παιδεία και την υγεία, το ψαλίδι έχει ήδη ανοίξει. Συνεπώς η κατασκευή και παρουσίαση των στοιχείων πρέπει να εξυπηρετεί μια διπλή διάσταση πολλαπλής διαίρεσης : ανάμεσα στους δημοσίους υπαλλήλους και μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων και άλλων κοινωνικών ομάδων.

Γ) Εμφανίζει την Ελλάδα να έχει τη μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση στους μισθούς σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες με την απόκρυψη του γεγονότος ότι η ονομαστική απόκλιση στις μέσες αποδοχές από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης είναι στο 48% (με υψηλό πληθωρισμό στη χώρα μας), της αντίφασης αυτών των στοιχείων με τους άλλους πίνακες που δημοσιοποίησε και βέβαια με τη σημείωση στα ψιλά γράμματα « Λόγω διαφορών με άλλες πηγές σχετικά με τον ορισμό του Δημόσιου Τομέα, τα νούμερα για τη Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα πρέπει να χρησιμοποιούνται με επιφύλαξη»[τι τακτ!]. ..Είναι αδιανόητος ο διαχωρισμός νέων και παλαιών (που επανέρχεται ως ζήτημα από το 2008 που είχε τεθεί από την τότε Κυβέρνηση της Ν.Δ.) και οδηγεί στο κοινωνικό περιθώριο τη νεολαία…».

ΤΑ ΤΕΡΑΤΩΔΗ ΝΟΥΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΣΤΡΩΣΑΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ…

Αντίθετα από όσα τερατώδη νούμερα ακούγονταν μέχρι πρότινος, τα αποτελέσματα της απογραφής απέδειξαν ότι ο λεγόμενος «υπερπληθυσμός» του δημοσίου δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Το σύνολο των υπαλλήλων σύμφωνα με την πρόσφατη απογραφή είναι 768.009 [μόνιμοι υπάλληλοι, δικαστικοί και δημόσιοι λειτουργοί (625.738), ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (53.833), ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου (44.811), συμβασιούχοι έργου (14.345), αιρετοί (12.609) και άλλες ολιγάριθμες κατηγορίες]. Εξ’ αυτών το 39% έχει πανεπιστημιακή εκπαίδευση, το 28% δευτεροβάθμια, το 9% τεχνολογική εκπαίδευση και ένα 10% μεταπτυχιακό ή διδακτορικό δίπλωμα.

Ο πίνακας που περιλαμβάνεται στη σελίδα 74 της εισηγητικής έκθεσης του ΥΠ. Εσωτ. καταγράφει τους υπαλλήλους (τακτικούς-μόνιμους, αορίστου και ορισμένου χρόνου) και ανεβάζει τον αριθμό τους σε 511.913 στις 30.6.09, ελάχιστα αυξημένο από τον αντίστοιχο των δυο προηγουμένων χρόνων (506.680 το 2008 και 503.170 το 2007). Αν συνυπολογιστεί ο αριθμός των στρατιωτικών και ορισμένων μικρότερων κατηγοριών που καταγράφονται σε άλλα σημεία του προϋπολογισμού, φτάνουμε στον ίδιο αριθμό, δηλαδή 760.000. Αν προστεθούν οι μόνιμοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (οι δυο κατηγορίες δηλαδή που αφορούν το 80% των δημοσίων υπαλλήλων) εμφανίζονται να υπηρετούν 689.966 υπάλληλοι στο τέλος του 2009. Ο αντίστοιχος αριθμός της απογραφής είναι 679.571, δηλαδή έχουμε μια εντυπωσιακή προσέγγιση των δύο υπολογισμών, αν ληφθεί υπόψη ότι σχεδόν 10.000 υπάλληλοι συνταξιοδοτήθηκαν σ’ αυτό το διάστημα και βέβαια δεν αντικαταστάθηκαν από νέους.

Το μόνο που δεν μπορεί, λοιπόν, να πει κανείς είναι ότι όλα αυτά ήταν άγνωστα. Τα ήξεραν πολύ καλά και συνειδητά παραπληροφορούσαν.

΄Οσοι εξακολουθούν να μιλούν για τεράστια νούμερα βασίζονται στο γεγονός ότι δεν περιλαμβάνονται στην απογραφή εργαζόμενοι σε ΔΕΚΟ και Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου. Αλλά αυτό που ονομάζεται σήμερα «ευρύτερος δημόσιος τομέας» είναι από καιρό μόνο κατ’ όνομα δημόσιος. Χαρακτηριστικό ότι σ’ αυτό το ένα εκατομμύριο που υπολογίζεται από μεγάλη μερίδα του Τύπου ότι θα φτάσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι αν υπολογιστούν κι αυτές οι κατηγορίες, περιλαμβάνονται «μισθοδοτούμενοι ή μη από τον κρατικό προϋπολογισμό» (Το Βήμα, 1.8.10).

Αλλά αν δεν μισθοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, με ποια λογική συγκαταλέγονται στους δημόσιους υπαλλήλους ?

Ο απόλυτος αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων στην κάθε χώρα δεν μπορεί να κριθεί αν δεν συγκριθεί με τον αντίστοιχο αριθμό υπαλλήλων σε ομοειδείς χώρες. Προς μεγάλη απογοήτευση των προπαγανδιστών του Μνημονίου, η σύγκριση αυτή αποδεικνύει ότι ο ισχυρισμός περί «υπερπληθυσμού» των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα είναι εντελώς έωλος. Το επιβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο και μια επιστημονική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της «Εκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» και υπογράφεται από τέσσερις ερευνητές του Αυστριακού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών και των Πανεπιστημίων του Στρασβούργου και του Μαγδεμβούργου («The size and performance of public sector activities in Europe»).
Τα συμπεράσματα της έρευνας αυτής, εμφανίζουν την Ελλάδα σε μια σχετικά χαμηλή θέση ως προς τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ εξίσου χαμηλή είναι η επίδοση της χώρας στο ποσοστό των εργαζομένων στο δημόσιο σε σχέση με το σύνολο των εργαζομένων. Και μάλιστα αυτά τα στοιχεία ισχύουν για τις τρεις τελευταίες δεκαετίες!

Στον πίνακα που καταγράφει το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζομένων κάθε χώρας, η Ελλάδα καταλαμβάνει τη 14η θέση επί συνόλου 17 ευρωπαϊκών κρατών,με επίδοση 11,4%. Βρίσκεται δηλαδή πολύ κάτω από την πρώτη στην κατάταξη Σουηδία (30%) ή τη Δανία (29%), τις χώρες που υποτίθεται ότι αποτελούσαν το προεκλογικό πρότυπο του σημερινού πρωθυπουργού. Αλλά η Ελλάδα υπολείπεται πολύ και από τη Γαλλία (21,2%) και τη Μεγάλη Βρετανία (17,8%), παρά τις έντονες περικοπές της τελευταίας. Η χώρα μας ξεπερνά –και μάλιστα ελάχιστα- μόνο την Ιρλανδία (11,0%), την Ολλανδία (10,7%) και τη Γερμανία (10,2%). Όπως παρατηρεί η μελέτη, η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη αυτή παραμένει τις τελευταίες δεκαετίες σταθερή.

Αγγελική Βάσιλα, ΠΜ	Γολεμάτη Κατερίνα, ΜΜΜ
υπάλληλος ΤΕΕ	υπάλληλος ΓΕΝ/ Υπουργείο Άμυνας
μέλος της Αριστερής Παρέμβασης Μηχανικών στο δημόσιο τομέα	μέλος της Αριστερής Παρέμβασης Μηχανικών στο δημόσιο τομέα