Κείμενο της Αριστερής Παρέμβασης τον Σεπτέμβη 2011

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

στο δημόσιο τομέα

Είναι πλέον περιττό να απαριθμούμε τα πάσης φύσης «αναγκαία» μέτρα που επιβάλλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη συναίνεση των ΝΔ και ΛΑΟΣ, μαζί με την τρόικα (ΕΕ-ΔΝΤ). Προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις περίφημες «αγορές» δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις τράπεζες και το κεφάλαιο, οδηγούν την κοινωνική πλειοψηφία, όχι μόνο στην πτώχευση και στη χρεοκοπία, αλλά κυριολεκτικά σε φυσική εξόντωση.  Οι αποφάσεις που παίρνουν έχουν οδηγήσει  την ανεργία στο 20% και τους ανέργους στους 1.200.000(!!!). Ο Παπανδρέου το είπε καθαρά: Στόχος της κυβέρνησης είναι να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε σπίτι.

Για το κεφάλαιο, το πολιτικό προσωπικό του (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και τα συνεταιράκια του Ν.Δ., ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη) και τους διεθνείς οργανισμούς του (Ε.Ε-ΔΝΤ) είμαστε ενοχλητικοί αριθμοί που μπορούμε να υπάρχουμε μόνο για να τους φέρνουμε κέρδη, αλλιώς πρέπει να σβήσουμε από το χάρτη. Γι’ αυτό δε μας ξεζουμίζουν απλώς με τις μειώσεις των μισθών και την ατέλειωτη φορομπηξία αλλά καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις , επιβάλλοντας την εργασιακή ζούγκλα , διαλύουν και τα τελευταία απομεινάρια δημόσιας υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης, ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία. Τίποτα δεν θα είναι δωρεάν, για όλα θα πληρώνουμε ξανά και ξανά και ξανά. Με την επίσπευση της ψήφισης του νέου προϋπολογισμού σφαγιάζουν κι άλλο τις δημόσιες δαπάνες, εξολοθρεύουν τον δημόσιο τομέα, φέρνουν νέα φορομπηξία.

ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ!

Οι απώλειες που ήδη μετράμε είναι ήδη πολλές. Μισθολογικά έχουμε χάσει πάνω από το 30% των αποδοχών μας μέχρι τώρα, ενώ πρόσφατα ανακοινώθηκε ότιι η εισφορά «αλληλεγγύης»  για τους δημοσίους υπαλλήλους 2% υπέρ ανεργίας & 1% υπέρ Τ.Π.Δ.Υ,., θα αφαιρείται ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ(!!!) από το μισθό μας –ειδικά για το 2012, δύο φορές!. Η κατάργηση όλων των επιδομάτων (πλην 4) , δηλ,  η κατάργηση και των δύο κλαδικών μας επιδομάτων  6 και 7‰, η περικοπή κατά 50% του κινήτρου απόδοσης,  η μείωση των συντάξεων, το πάγωμα της μισθολογικής εξέλιξης., είναι μέτρα που δεν έχουν τελειωμό.

Με το «ενιαίο μισθολόγιο» επιπλέον έχουμε το πετσόκομμα δύο (τουλάχιστον) ολόκληρων μισθών το χρόνο, «αξιολόγηση» τις ατομικές συμβάσεις υποδούλωσης, «εργασιακή εφεδρεία» τις απολύσεις (50.000 εργαζομένων ως το τέλος του 2011 και 200000 ως το τέλος του 2015!), «εξορθολογισμό» την κατάργηση εκατοντάδων δημοσίων οργανισμών κοινωνικής προσφοράς και πρόνοιας. Αν σε αυτά προσθέσουμε τη μείωση του αφορολόγητου στα 5000 ευρώ, την ‘έκτακτη εισφορά για όλους τους εργαζόμενους  με εισόδημα άνω των 12000, τα χαράτσια για τα ακίνητα,  το τέλος επιτηδεύματος για όσους αμείβονται με μπλοκάκι (δηλ συμβάσεις έργου), τις απανωτές αυξήσεις σε ΦΠΑ, την αύξηση της τιμής του πετρελαίου, των τελών κυκλοφορίας... καταλαβαίνουμε πολύ καλά που το πάνε… Μιλάνε για «συντεχνίες» οι πολιτικοί περαστικοί από τα υπουργικά γραφεία, οι δoσίλογοι, ταγμένοι στην υπηρεσία της μεγάλης συντεχνίας τραπεζών, πολυεθνικών και βιομηχάνων.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ: ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ;

Η επίθεση απέναντι στο δημόσιο είναι σχεδιασμένη! Θέλουν ένα «δημόσιο» με πετσοκομμένες τις κοινωνικές δαπάνες, ένα «δημόσιο» ανταποδοτικό και ιδιωτικοποιημένο, που τίποτα δεν θα είναι δωρεάν, με μισθούς των 700 ευρώ, με κατάργηση της μονιμότητας, με ευέλικτα ωράρια και ελαστική εργασία, με εργαζόμενους φοβισμένους, υπάκουους, χωρίς δικαιώματα, «κρατικούς υπάλληλους» μετακινούμενους σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς, ένα «δημόσιο» εχθρικό στον  πολίτη και υπηρέτη του αντιδραστικού μηχανισμού τους. Ενα «δημόσιο» της Ε.Ε. και της ενιαίας οικονομικής διακυβέρνησης τροφοδότη του ιδιωτικού τομέα και των ειδικών οικονομικών ζωνών του κεφαλαίου. Επιδιώκουν να βάλουν τον ένα κλάδο απέναντι στον άλλο, τον έναν εργαζόμενο απέναντι στον άλλο… Να μας πείσουν ότι το δημόσιο είναι υπεύθυνο για την κρίση και όχι οι τραπεζίτες. Χτυπώντας το δημόσιο, η κυβέρνηση χτυπάει όλο τον ελληνικό λαό. Για να καλλιεργήσει την αντίληψη ότι κανένα δικαίωμα δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητο.

ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΗ ΧΑΡΙΣΕ ΚΑΝΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΓΟΜΙΣΘΟΙ!

Είμαστε εργαζόμενοι και άνεργοι που έχουμε κάθε δικαίωμα να ορίζουμε τις ζωές μας. Δεν δουλεύουμε για να πληρώνουμε τις τράπεζες και το χρέος. Δουλεύουμε για να ζούμε με αξιοπρέπεια, απαιτούμε να έχουμε δωρεάν παιδεία, υγεία, συγκοινωνία. Σ αυτούς που δεν τους νοιάζει αν θα έχουμε ρεύμα για να μπορούμε να ζήσουμε, αν θα υπάρχουν βιβλία στα σχολεία, αν θα υπάρχει γιατρός στα νοσοκομεία, να τους πούμε ότι δεν θα πληρώσουμε ούτε δεκάρα τσακιστή για να σώσουμε τις τράπεζες τους. Ούτε ένα ευρώ παραπάνω για την εξόφληση του χρέους τους.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΔΗΜΟΣΙΟ!

Παλεύουμε για την ανατροπή όλων των νόμων και των μέτρων της κυβέρνησης.  ΌΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΈΛΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΗΜΌΣΙΟ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ, δηλ. σε ένα δημόσιο-καταναλωτή των προϊόντων και των υπηρεσιών των πολυεθνικών, ένα δημόσιο-υπηρέτη των επιχειρηματικών συμφερόντων και ταυτόχρονα δυνάστη της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Παλεύουμε για δημόσιες υπηρεσίες κάτω από εργατικό κοινωνικό έλεγχο, εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, για ένα δημόσιο στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών, ενάντια στο κέρδος, τη διαφθορά, τη συναλλαγή με τα ιδιωτικά συμφέροντα και τις κυβερνήσεις που κατασυκοφάντησαν την έννοια του δημόσιου και έδωσαν την ευκαιρία να «βγαίνουν κι από πάνω» οι πρωταθλητές του παρασιτισμού, οι αγορές δηλ. και οι προστάτες της, για να μπορεί να πουλάει η Siemens στο “δημόσιο” ΟΤΕ, για να εκχωρεί η “δημόσια” ΔΕΗ τζάμπα ρεύμα στις βιομηχανίες, για να γίνονται τα “δημόσια” νοσοκομεία ο καλύτερος πελάτης των πολυεθνικών του φαρμάκου, για να λειτουργεί ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός σε βάρος των φτωχών και σε όφελος των πλουσίων.

Όταν όλοι βλέπουν την «κρίση χρέους» να μην είναι, όπως μας έλεγαν ελληνική, αλλά να αγκαλιάζει την Ισπανία και την Ιταλία, όταν όλος ο καπιταλιστικός κόσμος από τον ευρωπαϊκό νότο, έως την Γερμανία και τις ΗΠΑ βυθίζονται σε μια νέα ύφεση με ενδεχόμενες τρομακτικές συνέπειες πάνω στους λαούς, τότε η μάχη για ένα δημόσιο πλήρως απαλλαγμένο από τα δεσμά των αγορών και της επιχειρηματικής δράσης δεν είναι απλά επιλογή. Γίνεται ζωτική ανάγκη.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Εδώ και χρόνια, ο  συνδικαλισµός  της  ανάθεσης  και  της  αδιαφορίας  στα  προβλήµατα των εργαζόµενων έφερε την απαξίωσή κάθε έννοιας συλλογικότητας στα µάτια των εργαζοµένων. Την περίοδο που η επίθεση στον κόσµο της εργασίας δεν αφήνει περιθώρια για αναµονή, το συνδικαλιστικό κίνημα του δημόσιου τομέα δεν μπορεί να βαδίζει όπως πριν, πίσω τη «δήθεν αντίσταση» των πουλημένων συνδικαλιστών ΑΔΕΔΥ (και της ΓΣΕΕ), που ανακοινώνει κινητοποιήσεις χωρίς καν στάση εργασίας (άραγε για ποιον;) και που καλεί σε αποσπασματικούς αγώνες και απεργίες που απλώς εκτονώνουν την οργή και απογοητεύουν όλο και περισσότερο τον κόσμο.

Η λογική αυτή χαρακτηρίζει και την Π.Ο. ΕΜ∆Υ∆ΑΣ και έχει ως αποτέλεσµα τον αποµονωτισµό από το υπόλοιπο εργατικό κίνηµα και την έντονη προσκόλληση της Οµοσπονδίας στο ΤΕΕ. Ως αποτέλεσμα η ΕΜΔΥΔΑΣ απουσιάζει ουσιαστικά σε μια σειρά καίρια ζητήματα, όπως η κατάργηση των πολεοδομιών, το ν/σ για τον νέο τρόπο έκδοσης οικ. αδειών, ο νέος  νόμος για τα αυθαίρετα,  η εκχώρηση του ελέγχου και επίβλεψης των δημόσιων έργων σε σώμα ιδιωτών, οι ΣΔΙΤ, τα fast track… και περιορίζεται περιορίζεται σε επιμέρους άνευρες ανακοινώσεις επικοινωνιακής διαμαρτυρίας, προβάλλοντας κυρίως συντεχνιακές λογικές όπως πχ η «ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος», πάντα στα πλαίσια του ενιαίου στρώματος των μηχανικών...

Με τη στάση της αυτή δείχνει ότι δε θέλει να έρθει σε πραγματική συνολική σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική και τους εκπροσώπους της γι αυτό δεν θέτει συνολικούς πολιτικούς στόχους. Υπονομεύει έτσι, στην ουσία του τον αναγκαίο πανεργατικό συντονισμό τόσο σε επίπεδο κοινών αιτημάτων όσο και σε αγωνιστικό σχεδιασμό. Αντιμετωπίζει το συντονισμό γραφειοκρατικά, μόνο κάτω από την ομπρέλα της κυβερνητικής – εργοδοτικής ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, χωρίς απεργιακό και αγωνιστικό σχέδιο διάρκειας. Δεν απευθύνεται στην κοινωνία με τρόπο που να συμβάλλει στον ξεσηκωμό της και στον κοινό αγώνα, ενώ εσκεμμένα αποφεύγει τη συζήτηση για τις αλλαγές συνολικά στο δημόσιο τομέα, οδηγώντας ένα μεγάλο κομμάτι των μηχανικών του δημοσίου στον ατομισμό, την απογοήτευση ή την παραίτηση.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ! Η ΑΥΤΟΙ Η ΕΜΕΙΣ!

ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΠΑΝΤΟΥ! ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΤΙΣ ΔΕΚΟ, ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ!

Η ανατροπή της κυβέρνησης και όλου του σάπιου πολιτικού συστήματος είναι Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ για να μην εφαρμοστούν τα βάρβαρα Μνημόνια και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και η επίθεση που κλιμακώνεται ενόψει της χρεοκοπίας του λαού και της συμφωνημένης χρεοκοπίας της χώρας.

Το εργατικό κίνημα πρέπει να πάρει στους ώμους του την ευθύνη μιας άλλης πορείας. Χρειάζεται ένας πολιτικός αγώνας διάρκειας: Ενωμένοι με τον εργαζόμενο λαό, δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, άνεργους και νεολαία απέναντι στον κοινό εχθρό!  Εδώ και τώρα να ξεσηκωθούμε. Με ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ όλων των συλλόγων ή συσκέψεις ανά χώρο δουλειάς να βρούμε τρόπο να αντιδράσουμε συλλογικά Σε αυτή τη μάχη πρωταγωνιστές δεν μπορεί παρά να είναι οι εργαζόμενοι. Δρόμος για αυτό είναι οι συνελεύσεις των Πρωτοβάθμιων Σωματείων και ο συντονισμός τους. Μόνο έτσι μπορεί να διαμορφωθούν οι όροι για τον συντονισμένο απεργιακό αγώνα που θα φέρει τη νίκη.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:

·                   Κοινό μέτωπο με πολύμορφους, παρατεταμένους απεργιακούς αγώνες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Άμεσα να υπάρξει συντονισμός των γενικών συνελεύσεων και των επιτροπών αγώνα που ξεπηδούν σε χώρους δουλειάς. Με πρωτοβουλία της ΕΜΔΥΔΑΣ, να γίνει πρόσκληση για κοινή δράση και πρωτοβουλίες σε Πρωτοβάθμια  Σωματεία και Ομοσπονδίες (ΠΟΕ-ΟΤΑ-ΟΛΜΕ-ΔΟΕ-ΟΕΝΓΕ) του δημοσίου.
·                   Μαζική, οργανωμένη συλλογική ανυπακοή απέναντι στα χαράτσια. Η ΕΜΔΥΔΑΣ και κάθε πρωτοβάθμια ένωση να καλέσει τα μέλη της σε άρνηση πληρωμής και να  καλύψει αυτή τους την ενέργεια.
·                   Η ΕΜΔΥΔΑΣ να συμμετέχει στις δράσεις της επιτροπής ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ - ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ-  ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ
·                   Να μη δωθεί καμία λίστα για εφεδρεία. Κανένας μέλος της  Ένωσης να μη δώσει λίστες. Καμία απόλυση!
·                   Απεμπλοκή τώρα από την τράπεζα Αττικής.
·                   Να στηρίξουμε τους εργαζόμενους στις ΑΕ  του δημοσίου (ΟΣΚ, ΙΓΜΕ κ. ά.) που καταργούνται-συγχωνεύονται.  Συμμετοχή της ΕΜΔΥΔΑΣ στο συντονιστικό τους.
·                   Να προχωρήσουμε σε καταλήψεις συγκεκριμένων εργασιακών χώρων.
·                   Διαρκείς  επαναλαμβανόμενες πολύμορφες απεργίες από σήμερα και μετά, μέχρι να παρθούν πίσω όλα τα μέτρα, να φύγουν όλοι! 
·                   Η Συνέλευση να αποφασίσει τη δημιουργία Επιτροπής Αγώνα η οποία θα αναλάβει να συντονίσει τις δράσεις που θα αποφασίζουμε σε κάθε συνέλευση.
 

Την περίοδο που διανύουμε είναι απαραίτητες όλες οι μορφές πάλης (απεργίες, καταλήψεις, περικυκλώσεις-αποκλεισμοί) και πολύ περισσότερο η ανάπτυξη και νέων μορφών πάλης για τη δημιουργία και συσπείρωση ενός δυναμικού πανεργατικού κινήματος με διασύνδεση με την κοινωνία και συμβολή στο γενικότερο ξεσηκωμό της, ενός «μπλακ άουτ» με αποφασιστικές συγκρουσιακές απεργιακές μορφές διαρκείας, με συμμετοχή και δυνάμωμα του κινήματος των πλατειών. Γιατί για να απαντήσουμε αποφασιστικά στον πόλεμο των κυβερνώντων με πόλεμο απαιτείται να δράσουμε μαζικά, ενωτικά, συλλογικά με τα δικά μας μέσα αντίστασης, αγώνα και αλληλεγγύης. Μόνο έτσι μπορεί να διαμορφωθούν οι όροι για τον συντονισμένο απεργιακό αγώνα που θα φέρει τη νίκη.

ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ-ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΜΗΜΟΝΙΟΥ

ΕΞΟΔΟ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ- ΔΝΤ

ΔΕ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ-ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ!