Για το 13ο Συνέδριο της ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

στο δημόσιο τομέα

Αγώνα δρόμου έκανε η παράταξη του κυβερνητικού συνδικαλισμού η ΠΑΣΚ, ώστε στο πλαίσιο της απόφασης του 13^ου Συνεδρίου της ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ, να μην τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι πάλης όπως η ανατροπή του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης δηλαδή των κυβερνητικών μέτρων ή πρόσθετα της ειδεχθούς συμφωνίας του Μνημονίου κυβέρνησης ΔΝΤ και ΕΕ.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, στοιχήθηκαν και οι δυνάμεις της ΔΚΜ αποδεικνύοντας άλλη μία φορά την ουσιαστική συναίνεση της ΝΔ στην ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική, παρ΄ όλες τις δημαγωγικές διακηρύξεις του Σαμαρά περί του αντιθέτου.

Είναι προφανές ότι στις σημερινές συνθήκες όταν απουσιάζουν από το διεκδικητικό πλαίσιο οποιασδήποτε συνδικαλιστικής οργάνωσης οι συγκεκριμένοι στόχοι πάλης, όλα τα υπόλοιπα αιτήματα που αφορούν μισθολογικά, ασφαλιστικά, εργασιακά θέματα είναι απλώς ευχολόγια γραπτώς διατυπωμένα.

Ας θυμηθούμε εδώ, ότι πρόσφατα ο ίδιος ο πρωθυπουργός κυνικά παρέπεμψε τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ (τους δικούς του ανθρώπους δηλαδή, αυτούς που τον έκαναν αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ) στην Τρόικα για τη διεκδίκηση των όποιων αιτημάτων τους.

Λογικό επακόλουθο όλων των παραπάνω, είναι και το γεγονός ότι η απόφαση  του 13^ου Συνεδρίου δεν περιλαμβάνει κανένα απολύτως πρόγραμμα πανελλαδικών κινητοποιήσεων του κλάδου για το επόμενο διάστημα, όταν μάλιστα είναι εκτεταμένες οι αναφορές σε προβλήματα που συσσωρεύονται και οξύνονται εντός και εκτός των Δημοσίων Τεχνικών Υπηρεσιών.

Κι όλα αυτά σε μια συγκυρία που όχι μόνο ο λαός της Ελλάδας αλλά και οι λαοί των χωρών της Ευρώπης αντιδρούν σε πολιτικές (αντίστοιχες με αυτήν της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ) που ακολουθούνται από τις κυβερνήσεις των δικών τους χωρών και που σα στόχο έχουν το φόρτωμα των βαρών της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες τους και γίνονται προσπάθειες πανευρωπαϊκού συντονισμού απεργιών.

Αντίστοιχο αγώνα δρόμου, πραγματοποίησε η κυβερνητική παράταξη στο μέτωπο της εκλογής των μελών του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας, σπάζοντας το ψηφοδέλτιό τους σε τρία κομμάτια, στο ψηφοδέλτιο ΠΑΣΚ (1), ΠΑΣΚ (2) και ΠΑΣΚ (3) με προφανή στόχο από τη μια τη διασφάλιση του μεγαλύτερου αριθμού εδρών εντός του Δ.Σ. και από την άλλη, τον έλεγχο κάθε συνέδρου τους ώστε να αποκλειστεί και η τελευταία υποψία αμφισβήτησης, αντίδρασης και καταδίκης της πολιτικής που ακολουθεί το κόμμα τους, το ΠΑΣΟΚ.

Η συγκεκριμένη πρακτική ακολουθείται βέβαια εδώ και χρόνια στη διαδικασία των εκλογών των οργάνων του ΤΕΕ, στα πλαίσια δηλαδή ενός επιμελητηρίου όπου εκτός των άλλων μοιράζεται και η πίτα των έργων. Δεν μπορούμε λοιπόν παρά να αναρωτηθούμε, στα πλαίσια του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας των Μηχανικών του Δημοσίου τι θα μοιραστεί ακριβώς και πώς ανάμεσα στις τρεις ΠΑΣΚ; Θεσούλες στον κρατικό μηχανισμό μήπως ή κάτι άλλο; Η ζωή θα δείξει.

Βέβαια, το έργο το χουμε ξαναδεί. Η συντεχνιακή λογική, ο συνδικαλισμός της ανάθεσης και της αδιαφορίας στα προβλήματα των εργαζομένων, έχουν ως αποτέλεσμα τον αποµονωτισµό της ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ από το υπόλοιπο εργατικό κίνηµα και την έντονη προσκόλληση της Οµοσπονδίας στο ΤΕΕ, στα πλαίσια και της αντίληψης του ενιαίου στρώµατος των µηχανικών. Οι λογικές αυτές είχαν σαν αποτέλεσμα τις ευκαιριακές συγκολλήσεις και αποκολλήσεις δυνάμεων στα όργανα των Ενώσεων αλλά και της Ομοσπονδίας, ανάλογα με τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται κάθε φορά, με αποτέλεσμα το φαινόμενο του παραγοντισμού και του <<συνδικαλιστή της καρέκλας>> και όχι των αγώνων, να είναι κυρίαρχο και έντονο σε πανελλαδικό επίπεδο και το στενό ατομικό βόλεμα σε πολλά επίπεδα, ένα από τα κυριότερα κίνητρα για την ενασχόληση πολλών συναδέλφων με το συνδικαλισμό.

Αυτό που θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι συνάδελφοι με βάση τα όσα διαδραματίστηκαν στο 13^ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας, είναι ότι το επόμενο διάστημα μόνο μέσω των μαζικών διαδικασιών θα είναι δυνατόν να διαμορφωθούν οι συνθήκες ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΜΙΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΧΤΗΣΕΩΝ ΜΑΣ, ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΑΥΤΟ.

Όλοι αυτοί «στο όνοµα της πατρίδας», έχουν φαρδιά – πλατιά υπογράψει τις συνθήκες και συµφωνίες (Μάαστριχτ, Λισαβόνα, κλπ.) και µας οδήγησαν ως εδώ. Την επιβολή των όρων περί  «υπερβολικού ελλείµµατος», των ευρωπαϊκών συνθηκών και της Συνθήκης της Λισσαβόνας, µε μεγάλη προθυµία υπέγραψαν οι κυβερνήσεις του δικοµµατισµού και προσυπέγραψε όλο το κοινωνικό και οικονοµικό κατεστηµένο.

Ο µοναδικός δρόµος για να αποτρέψουµε τα σχέδια που απεργάζονται σε βάρος µας είναι να βγούµε στο δρόµο του µαχητικού, διαρκούς και συντονισµένου μαζικού αγώνα μαζί με όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ