Εκλογές ΕΜΔΥΔΑΣ 2012

Η βαρβαρότητα είναι εδώ

Οι φετινές εκλογές στο Σωματείο μας πραγματοποιούνται σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια των κυρίαρχων τάξεων να υπερβούν την οικονομική κρίση σε βάρος των εργαζόμενων και γενικότερα της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού. Η Ελλάδα, με αφορμή την κρίση χρέους, βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της απόπειρας: οι όροι εργασίας επιστρέφουν στον 19ο αιώνα, οι αμοιβές «κινεζοποιούνται», η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται και κάθε ρύθμιση που αφορά την προστασία της εργασίας ή του περιβάλλοντος θεωρείται γραφειοκρατικό εμπόδιο που εμποδίζει τους μελλοντικούς «επενδυτές».

Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου αλλά και της 5ης Μάη, διεξήχθησαν σε ένα κλίμα μεγάλων εκβιασμών και διλημμάτων. Η επίθεση των αστικών δυνάμεων, διεθνών και σχώρα μας, τα διλήματα «ευρώ ή χάος», «Ευρωπαϊκή Ένωση ή καταστροφή», επέδρασαν σημαντικά στη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. Μέσα σε ένα όργιο ασφυκτικών πιέσεων και τρομοκρατίας η ΕΕ, το ΔΝΤ, το κεφάλαιο, οι τράπεζες και οι αγορές, επιχείρησαν να βρουν άμεση λύση κυβερνητικής διαχείρισης που θα διασφαλίζει την “αξιοπιστία” της χώρας στην εφαρμογή των διεθνών υποχρεώσεών της δηλαδή την εφαρμογή όλων των απαιτήσεων των μνημονίων. Κυβερνήσεις “εθνικής σωτηρίας” ή οικουμενικές ή “κυβερνήσεις αριστερές” με σεβασμό των κανόνων της ΕΕ, όλα έπεσαν στο τραπέζι, προκειμένου να μη μπει η χώρα σε περίοδο μακράς  ακυβερνησίας, αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης και αναταραχών. Και η “λύση” βρέθηκε. Έχουμε κυβέρνηση! ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και η πρόθυμη ΔΗΜΑΡ, ένωσαν τις δυνάμεις τους, στο όνομα της «σωτηρίας της Ελλάδας» για να προχωρήσουν σε όλα τα μέτρα που επιβάλλουν τα μνημόνια και η δανειακή σύμβαση.

Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα θα απολύονται ο ένας μετά τον άλλο με την έναρξη της μετενέργειας. Χιλιάδες απολύσεις περιμένουν και τους δημόσιους υπαλλήλους ως αποτέλεσμα των συγχωνεύσεων, κλεισιμάτων, ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων υπηρεσιών αλλά και ως αποτέλεσμα της περιβόητης Τροϊκανής αξιολόγησης, ενώ μπροστά σε νέες μειώσεις μισθών και αντιασφαλιστικούς νόμους θα βρεθεί το σύνολο των εργαζομένων με την εφαρμογή των 77 μέτρων της κυβέρνησης Παπαδήμου τον Ιούνη.

Μηχανικοί του δημοσίου: αντίσταση στην ισοπέδωση

Στην εποχή μας οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν για το καθεστώς της τρόικας τη θέση είχαν οι εβραίοι στη ναζιστική Γερμανία: φταίνε για όλα. Έτσι οι μηχανικοί του δημοσίου βρίσκονται στο στόχαστρο της κυρίαρχης πολιτικής. Δύο είναι οι στόχοι αυτής της πρωτοφανούς επίθεσης, πρώτον η δραματική ισοπέδωση μισθών με το «ενιαίο μισθολόγιο» που περικόπτει περαιτέρω μισθούς που έχουν ήδη περικοπεί κατά 30% και δικαιωμάτων που θα έπρεπε να επεκταθούν και στον ιδιωτικό τομέα, όπως η μονιμότητα. Δεύτερον η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών και της δημόσιας περιουσίας, που προϋποθέτει και την εφαρμογή του μέτρου της «εφεδρείας» που στην πραγματικότητα σημαίνει απόλυση χωρίς αποζημίωση. Οι υπηρεσίες του δημόσιου τομέα επίτηδες υποβαθμίζονται για να διευκολυνθεί το ξεπούλημά του. Είναι προκλητικό οι ίδιοι που διαχειρίστηκαν τόσα χρόνια το δημόσιο στη βάση της εξυπηρέτησης πελατειακών σχέσεων να εμφανίζονται τώρα σαν τιμητές.

Περαιτέρω, η αξιολόγηση δεν είναι ένα απλό μεταρρυθμιστικό μέτρο που κάποια στιγμή θα «έρθει» και θα «μάθουμε να ζούμε με αυτή», όπως και με τόσα άλλα. Αποσκοπεί στο να δημιουργήσει τον τύπο του φοβισμένου εργαζόμενου απέναντι στην εκάστοτε πολιτική εξουσία και στους προϊσταμένους του. Η αξιολόγηση πνίγει τη δημοκρατία, στραγγαλίζει την όποια ελευθερία έχουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς τους, τη δυνατότητα να αναπτυχθεί ένας άλλος «λόγος», να οργανωθούν συλλογικές αντιστάσεις. Χρησιμοποιείται σαν πίεση για τις απολύσεις, καθώς στο νέο δημόσιο χρειάζονται λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι και μέσω της αξιολόγησης θα πρέπει να είναι: “φθηνοί”, “ευέλικτοι”, “πειθαρχημένοι”.

Για ένα διαφορετικό δημόσιο

Η ισοπέδωση δικαιωμάτων και αποδοχών στο δημόσιο λειτουργεί σαν μοχλός για την αντίστοιχη ισοπέδωση και στον ιδιωτικό τομέα. Σε αντίθεση λοιπόν με την πολιτική του κοινωνικού αυτοματισμού που επιδιώκει να στρέψει τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα ενάντια στους εργαζόμενους στο δημόσιο και αντίστροφα, με μοναδικό κερδισμένο το κεφάλαιο, την κυβέρνηση και την τρόικα, εμείς διεκδικούμε έναν μεγαλύτερο και διαφορετικό δημόσιο  τομέα,  στους αντίποδες του  σημερινού  υπερτροφικού κράτους καταστολής και του  καχεκτικού  κράτους πρόνοιας, με κοινωνική προσφορά και εξασφαλισμένατα δικαιώματα των εργαζομένων.

Για ένα άλλο συνδικαλισμό

Μπροστά στην βάρβαρη επίθεση, οι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, επέλεξαν τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Αδυνατούν να οργανώσουν και να εμπνεύσουν την αντίσταση των εργαζόμενων, ενώ αναπαράγουν τις τακτικές όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων που θέλουν τους εργαζόμενους διασπασμένους ανάμεσα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε ελαστικά εργαζόμενους και σε αυτούς με σταθερή δουλειά κλπ. Με την στάση τους διευκολύνουν το πέρασμα των κυβερνητικών επιλογών και συμβάλλουν στη χειροτέρευση της κατάστασης των εργαζομένων. Η παραπάνω κατάσταση σε μεγάλο βαθμό χαρακτηρίζει και το σωματείο της ΕΜΔΥΔΑΣ. Ένα γραφειοκρατικό όργανο, με στενά συντεχνιακή ατζέντα διεκδικήσεων και λειτουργία μηχανισμού εξυπηρέτησης πελατειακών συμφερόντων, που σε καμία περίπτωση δεν μας καλύπτει. Αντί για ένα σωματείο που θα κυνηγά υπουργούς για να διαπραγματευτεί τα χαμένα επιδόματα, αντί για ένα σωματείο που θα διοργανώνει κυριλέ συνέδρια σε πανάκριβα ξενοδοχεία, αντί να καλλιεργεί σχέσεις με εκείνους τους πολιτικούς φορείς που ισοπεδώνουν τα δικαιώματα των εργαζόμενων μηχανικών, αντί να συντάσσεται πίσω από το ΤΕΕ το οποίο τα τελευταία χρόνια στέκεται απέναντι και όχι δίπλα στους εργαζόμενους μηχανικούς,  θέλουμε ένα σωματείο που θα υπερασπίζεται μαχητικά τα συμφέροντα της πλειοψηφίας που ζει από τη δουλειά της, χωρίς συντεχνιακές αγκυλώσεις και θα εκφέρει τεκμηριωμένο κριτικό λόγο στα ζητήματα των δημόσιων και τεχνικών έργων της πόλης, του δομημένου και φυσικού περιβάλλοντος, προς όφελος των συμφερόντων του κοινωνικού συνόλου και με σεβασμό στη φύση. Πρόκειται για ζήτημα ουσίας: η δυνατότητα ανάπτυξης μορφών αντίστασης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής που σήμερα μας καταδυναστεύει, προϋποθέτει άλλη λειτουργία του σωματείου μας και κυρίως, άλλα κριτήρια για το περιεχόμενο των παρεμβάσεών του. Η εμπειρία από πλήθος Σωματείων και Συλλόγων δείχνει ότι τα περισσότερα σωματεία σήμερα αναπαράγουν γραφειοκρατίες που, στην καλύτερη περίπτωση δεν είναι σε θέση να εκφράσουν γνήσια τις υπαρκτές αγωνιστικές διαθέσεις των μελών και στη χειρότερη συναλλάσσονται με διάφορες εξουσίες και συγκροτούν δίκτυα πελατειακών εξυπηρετήσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι η έλλειψη αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών και η λογική της ανάθεσης αποτελούν χαρακτηριστικές παθογένειες του εργατικού κινήματος στη χώρα μας και συνέβαλλαν στον εκφυλισμό του τον οποίο όλοι πληρώνουμε σήμερα.

Υπάρχει άλλος δρόμος!
Την περίοδο που διανύουμε είναι απαραίτητες όλες οι μορφές πάλης (απεργίες, καταλήψεις,

περικυκλώσεις-αποκλεισμοί) και πολύ περισσότερο η ανάπτυξη και νέων μορφών πάλης για τη δημιουργία και συσπείρωση ενός δυναμικού πανεργατικού και λαϊκού κινήματος. Γιατί για να απαντήσουμε αποφασιστικά στον πόλεμο των κυβερνώντων με πόλεμο απαιτείται να δράσουμε μαζικά, ενωτικά, συλλογικά με τα δικά μας μέσα αντίστασης, αγώνα και αλληλεγγύης. Σε αυτή μας την πρσπάθεια πρέπει να γνωρίζουμε πως δεν είμαστε μόνοι. Για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, έχουμε ανάγκη την ενότητα με   τους υπόλοιπους εργαζόμενους,    με τους οποίους έχουμε κοινές ανάγκες, προβληματισμούς, δικαιώματα, που βιώνουμε την ίδια εργοδοτική αυθαιρεσία και αντιλαϊκή πολιτική

Να διεκδικήσουμε τον κοινωνικό μας ρόλο, την αξιοπρέπειά μας, και τον έλεγχο της εργασίας μας

Χρειαζόμαστε και στους μηχανικούς ένα σχήμα αριστερό, ριζοσπαστικό, ανατρεπτικό. Που θα συμβάλει στους αγώνες, θα δίνει απαντήσεις, θα διαμορφώνει μάχιμο πολιτικό στίγμα και θέσεις σε όλη τη γραμμή του μετώπου. Από την ποιότητα ζωής στις γειτονιές των σύγχρονων τσιμεντουπόλεων (νέο ρυθμιστικό σχέδιο -αυτοκινητόδρομοι- πράσινο) και τις αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έως τα επαγγελματικά δικαιώματα και τις αλλαγές στην εκπαίδευση. Από τον τρόπο που μελετώνται και κατασκευάζονται τα έργα, έως και το πλαίσιο λειτουργίας στην Βιομηχανία-Τηλεπικοινωνίες. Που θα αποκαλύπτει τον ρόλο της Κυβέρνησης- Αντιπολίτευσης, Κεφαλαίου, Ευρωπαϊκής Ένωσης-ΗΠΑ, στην νέα κατάσταση που διαμορφώνεται. Και όλα τα παραπάνω από την σκοπιά των «από κάτω» και με όρους κινητοποίησης του κόσμου, αναγνωρίζοντας τον εαυτό του ως τμήμα του γενικότερου εργατικού συντονισμού, διεκδικώντας με αυτόν τον τρόπο ρόλο του «τεχνικού συμβούλου του κινήματος».

Επιμένουμε αριστερά, ανατρεπτικά, αντικαπιταλιστικά!

Επιμένουμε στο Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ!

Η εξέγερση και η αποφασιστική αλλαγή των συσχετισμών δύναμης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία είναι σήμερα απαραίτητος όρος αξιοπρεπούς επιβίωσης για την πλειοψηφία του πληθυσμού και τη νεολαία που δεν θέλει να μεταναστεύσει. Οι κατακτήσεις ενός αιώνα που χάθηκαν σε χρονικό διάστημα δύο ετών δεν πρόκειται να επιστέψουν αν δεν γίνουν ανατροπές. Η «ανάπτυξη» γενικά και αόριστα, χωρίς να ξεκαθαρίζεται σε όφελος ποιου θα συντελείται δεν θα βελτιώσει την κατάσταση.  Σήμερα δεν υπάρχει άλλη ρεαλιστική επιλογή πέρα από τη ρήξη και το πρώτο απαραίτητο βήμα αυτής της ρήξης είναι η άρνηση πληρωμής του δημόσιου χρέους στην κατεύθυνση της οριστικής διαγραφής του. Πρόκειται για ένα χρέος που δεν το δημιουργήσαμε εμείς όπως θέλουν να μας πείσουν αλλά η καταλήστευση του κράτους από την άρχουσα τάξη και η δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης που παρήγαγε πλεονάσματα για τις χώρες του κέντρου και ελλείμματα για τις χώρες της περιφέρειας όπως η Ελλάδα. Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εξυπηρετεί τα ηγεμονικά σχέδια της Γερμανίας και των άλλων χωρών του κέντρου, του κεφαλαίου και των τραπεζών, διασφαλίζοντάς τους ταυτόχρονα σκληρό νόμισμα και εξαγωγική περιφέρεια.

Τίποτα από όλα αυτά, επίσης δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην αντιπυραυλική ασπίδα που προωθούν οι ΗΠΑ. Με τη συνέχιση της «στρατηγικής σχέσης» της Ελλάδας με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ κατ’ απαίτηση των Αμερικάνων. Τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί όταν στη χώρα υπάρχουν αμερικάνικες βάσεις, κυκλοφορούν ευρωστρατοί και διατίθενται ελληνικά εδάφη και στρατιωτικές δυνάμεις έτοιμες να επέμβουν ενάντια σε όσους λαούς αντιστέκονται. .Τίποτα , εν τέλει, από όλα αυτά,  δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τις συνήθεις εκλογικές διαδικασίες, χωρίς την πίεση ενός ισχυρού κινήματος που προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή όλων μας. Είναι άλλωστε βέβαιο ότι η αστική τάξη παρόλο που μας οδήγησε στην καταστροφή, δεν θα παραιτηθεί οικειοθελώς από τα προνόμιά της.

Την περίοδο που διανύουμε είναι απαραίτητες όλες οι μορφές πάλης (απεργίες, καταλήψεις, περικυκλώσεις- αποκλεισμοί) και πολύ περισσότερο η ανάπτυξη και νέων μορφών πάλης για τη δημιουργία και συσπείρωση ενός δυναμικού πανεργατικού και λαϊκού κινήματος. Γιατί για να απαντήσουμε αποφασιστικά στον πόλεμο των κυβερνώντων με πόλεμο απαιτείται να δράσουμε μαζικά, ενωτικά, συλλογικά με τα δικά μας μέσα αντίστασης, αγώνα και αλληλεγγύης.

Μόνο έτσι, θα ανατρέψουμε τα Μνημόνια, θα κουρελιάσουμε τις Δανειακές Συμβάσεις και όλο το βάρβαρο νομοθετικό πλαίσιο των τελευταίων χρόνων σε αντιπαράθεση με την ΕΕ, το ΔΝΤ, το κεφάλαιο. Μόνο έτσι θα επιβάλλουμε τις δικές μας πολιτικές λύσεις, ώστε ναανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση, πείνα φτώχια και πόλεμο, για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων! Μόνο έτσι θα εμπορέσει ο λαός μας να ζήσει ειρηνικά, χωρίς δυνάστες που αυτοονομάζονται προστάτες, στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις. Στα πλαίσια και στα μέτρα του Σωματείου της ΕΜΔΥΔΑΣ η αλλαγή συσχετισμών θα εξυπηρετεί ακριβώς αυτή τη ρήξη με την ασκούμενη πολιτική που εκφράζεται από την κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και εκπορεύεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. Στην εποχή μας μαζί με την ανάπτυξη των νικηφόρων αγώνων, είναι ακόμα απαραίτητη η ενίσχυση ενός αριστερού πολιτικού ρεύματος ανατροπής, καθώς και της ανάδυσης μέσα από αυτό, μιας άλλης αριστεράς, ανεξάρτητης, ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής, εντιιμπεριαλιστικής, που θα απαντήσει στις σύγχρονες ανάγκες τόσο στο χώρο των εργαζόμενων μηχανικών αλλά και στην κοινωνία.

Όταν ο κόσμος τους είναι η εκμετάλλευσή μας, ο κόσμος μας είναι η ανατροπή τους!

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ - ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΗΜΟΝΙΩΝ ΕΞΩ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΕ

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ – ΔΝΤ – ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Υποψήφιοι της Αριστερής Παρέμβασης Μηχανικών

1.Αθανασοπούλου Βαφειάδου Αντωνία	Αρχιτέκτων Μηχανικός	ΥΔΟΜ Δήμου Αιγάλεω
2. Βάσιλα Αγγελική	Πολιτικός Μηχανικός	ΤΕΕ
3. Γαλάτης Γιάννης	Ηλεκτρολόγος Μηχανικός	Νοσοκομεία/Αρεταίειο
4. Γολεμάτη Κατερίνα	Μεταλ. Μεταλλουργός Μηχανικός	Υπ. Εθνικής Άμυνας/ΓΕΝ
5. Δημητρέλλου Ρένα	Μεταλ. Μεταλλουργός Μηχανικός	ΕΜΠ
6. Καμπάκη Ελένη	Ηλεκτρολόγος Μηχανικός	Νοσοκομεία/Πολυκλινική
7. Κανάκη Ελένη	Αρχιτέκτων Μηχανικός	Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου
8.Λαμπράκης Δημήτρης	Μεταλ. Μεταλλουργός	ΕΜΠ
9. Μακρή Μαρία	Ηλεκτρολόγος Μηχανικός	ΑΣΕΠ
10. Μαργαρίτης Βαγγέλης	Αγρ. Τοπογράφος Μηχανικός	Δήμος Γλυφάδας