Bonus NOK και άλλα

Με αφορμή το ζήτημα που έχει προκύψει σχετικά με την εφαρμογή των ευνοϊκών διατάξεων για αύξηση ύψους όπως προβλέπει ο ΝΟΚ, και της απόφασης ορισμένων δήμων να παγώσουν προσωρινά την έκδοση οικοδομικών αδειών μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της Ολομέλειας του ΣτΕ, που έχει κρίνει αντισυνταγματικές αρκετές διατάξεις του ΝΟΚ, έχουμε να πούμε τα εξής:

1. Τα προβλήματα του ΝΟΚ, είχαν φανεί από πολύ νωρίς, με μια σειρά φορείς (ΕΜΔΥΔΑΣ, ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ), να έχουν εκφράσει τις αντιρρήσεις τους, για την αποσπασματικότητα με την οποίο ο νόμος αντιμετώπιζε μια σειρά ζητήματα τόσο όσον αφορά στο δημόσιο έλεγχο και τη μεταφορά της ευθύνης έκδοσης άδειας από το δημόσιο στον ιδιώτη μηχανικό, όσο και για την άυξηση δόμησης (bonus) με πρόσχημα τη δημιουργία "πράσινων" επιφανειών, και την εξαίρεση επιφανειών από τον συντελεστή δόμησης, επισημαίνοντας από τότε το πρόβλημα που θα δημιουργηθεί ειδικά με τις υπερβάσεις ύψους. Όλοι μας, μάλιστα, θυμόμαστε το περιβόητο φιάσκο με τις άδειες και τα ψηλά κτίρια γύρω από την Ακρόπολη, που εκμεταλλεύονταν ακριβώς αυτές τις διατάξεις.

 

2. Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως τόσο ο ΝΟΚ, όσο και μια σειρά νομοθετήματα (αυθαίρετη δόμηση, ΥΠΕΝ για πυροπροστασία κλπ) της κυβέρνησης (και των προηγούμενων), κινούνται με γνώμονα:

·         Την εκμετάλλευση της γης προς εξυπηρέτηση του κατασκευαστικού real estate κεφαλαίου με τεράστια υποβάθμιση τόσο του αστικού όσο και του δημόσιου περιβάλλοντος, μεταμφιεσμένη σε φιλοπεριβαλλοντική πολιτική: ο ΝΟΚ προσπαθεί να μας πείσει ότι η προσαύξηση του συντελεστή δόμησης είναι ένα «κίνητρο» για να γίνουν πιο φιλικά στο περιβάλλον τα κτίρια, με την τοποθέτηση φυτεμένων δωμάτων και πιο ενεργειακώς αποδοτικών στοιχείων στο κέλυφος και στα Η/Μ συστήματα. Στην πράξη, η τοποθέτηση ζαρντινέρων στα δώματα έχει βαφτισθεί φυτεμένο δώμα, με το κτίριο αναφοράς να προκαλεί δημιουργική ασάφεια στο ποιο είναι το ενεργειακώς αποδοτικό κτίριο, ώστε να μπορούν άνετα να δημιουργούνται παραθυράκια για την αβίαστη προσαύξηση του συντελεστή δόμησης, προκαλώντας μεγαλύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα και τελικά αυξάνοντας τη συνολική κατανάλωση ενέργειας του κτιρίου, λόγω της μεγαλύτερης επιφάνειάς του.

•        Την υποβάθμιση του δημόσιου/κοινωνικού συμφέροντος

•        Την εξαφάνιση του Δημοσίου Ελέγχου συνολικά, και την ιδιωτικοποίηση του ελέγχου των οικοδομικών αδειών με ταυτόχρονη μετακύλιση ευθυνών από το δημόσιο σε ιδιώτες μηχανικούς

•        Το δόγμα της «ατομικής ευθύνης» που είναι πάνω από την κοινωνία

•        Τη γενίκευση φαινομένων τύπου Μυκόνου

 

3. Επιπλέον, τα bonus του ΝΟΚ θα αποτελέσουν κίνδυνο τόσο για το ιστορικό κέντρο της πόλης αλλά και πολλών ακόμα συνοικιών, καθώς η κατεδάφιση παλαιών κτισμάτων και ανοικοδόμηση στον ίδιο χώρο μεγαλύτερων/ψηλότερων κτισμάτων με σκοπό την εκμετάλλευσή τους είναι κίνητρο για να αποκτηθούν κέρδη, αυξάνοντας την αξία γης καθιστώντας ολόκληρες περιοχές απρόσιτες οικονομικά στα λαϊκά στρώματα, εκτοπίζοντάς τα απο τις γειτονιές τους.

 

4. Η αντιπαράθεση (και το θράσος) του «γαλάζιου» προέδρου του ΤΕΕ, Στασινού, με τον επίσης «γαλάζιο» πρόεδρο της ΚΕΔΕ, Κυρίζογλου, και με ορισμένους δημάρχους, η ανταλλαγή εξωδίκων, δείχνει ακόμα πιο ξεκάθαρα τον ανταγωνισμό μεταξύ επιχειρηματικών συμφερόντων που αν και ανήκουν στο ίδιο πολιτικό στρατόπεδο, συμπεριφέρονται με λογικές «ο θάνατός σου η ζωή μου», για την αποκομιδή μέγιστου κέρδους των επιχειρηματικών συμφερόντων που καθένας εξυπηρετεί…

Δεν περιμέναμε κάτι περισσότερο, ιδιαίτερα από τον πρόεδρο του ΤΕΕ που στο όνομα της «ανάπτυξης» (για ποιον και γιατί) ανέκαθεν λειτουργούσε ως γνήσιος εκφραστής μερίδας κατασκευαστικού κεφαλαίου, το οποίο στο βωμό του κέρδους καταστρέφει τις πόλεις, το περιβάλλον και τον όποιο πολεοδομικό σχεδιασμό υπάρχει.

 

Βέβαια, και οι δήμοι – ή καλύτερα οι δήμαρχοι- δεν είναι άμοιροι ευθυνών, ιδιαίτερα όταν στηρίζουν τις συγκεκριμένες πολιτικές. Στη σημερινή Ελλάδα ενισχύονται οι αναδιαρθρώσεις και προωθούνται τομές ιστορικού χαρακτήρα στο πεδίο των κοινωνικών αγαθών. Η καθημερινότητα αναδιαμορφώνεται συνολικά με βάση τους νόμους της αγοράς. Το νερό, τα δάση, η ίδια η πόλη, τα χωριά μας (και η υγεία, η παιδεία, το ρεύμα, γενικά τα κοινωνικά αγαθά) ιδιωτικοποιούνται και εμπορευματοποιούνται. Η τραγική υποστελέχωση των μηχανικών στις δημόσιες υπηρεσίες, η συρρίκνωση, η υποχρηματοδότηση (μάλιστα από εκείνους που για χρόνια διαχειρίζονταν το δημόσιο στη βάση της εξυπηρέτησης πελατειακών σχέσεων) είναι γεγονός.

Για την κυβέρνηση (αυτή και τις προηγούμενες) λεφτά υπάρχουν μόνο για «επιχειρηματίες» και όχι για δημόσια αγαθά, ανάγκες ή υπηρεσίες. Οι κάτοικοι, οι πολίτες, αλλά και εμείς οι εργαζόμενοι στους δήμους, και τις τεχνικές υπηρεσίες, μένουμε έκθετοι, γινόμαστε μπαλάκι ανάμεσα σε αντιπαραθέσεις που δεν έχουν σχέση με την εργασία μας ως μηχανικοί για το δημόσιο συμφέρον, το κοινό συμφέρον, το συμφέρον των πολλών.

Ειδικότερα για το θέμα που έχει προκύψει παλεύουμε :

·         Αναστολή με άμεση εφαρμογή της των νέων οικοδομικών αδειών που χρησιμοποιούν τα επίμαχα bonus του ΝΟΚ, έως ότου αποφανθεί για την συνταγματικότητά τους η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας.• Εξω από τις υπηρεσίες οι ιδιωτικές εταιρίες. Να περάσει ο πλήρης έλεγχος στο δημόσιο με μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για να καλυφθούν οι ανάγκες της κοινωνίας και όχι του κεφαλαίου.